پست پنجاه و هفتم : روز بیست و دوم سربازی ( برگرفته از دفتر خاطرات سربازی )

مربوط به تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۹۵

صبح خیلی زود بیدارمون کردن و مجبورمون کردن که توی اون هوای سرد بریم مسجد!نمیدونم چرا حس میکنم که گروهان ما بیشتر از بقیه گروهان ها نوبتش میشه که بره مسجد!!!

صبح کلاس معارف جنگ داشتیم.کلاس بدی نیست و شاید مفیدترین کاری هست که اونجا انجام میشه ولی واقعا دیگه خستمون کردن.ظهر فقط یه فرصت کوچولو برای خوردن ناهار بهمون دادند که البته خیلی چسبید.ناهار خورشت سبزی بود و دلستر هم از بوفه خریدیم.بعدش دوباره سریع رفتیم کلاس.اینا انگار نمیخوان حتی یک لحظه هم بیخیالمون بشن.دوباره معارف و جنگ و از این حرف ها...واقعا نیاز به به استراحت دارم.توی سربازی بهترین راه گذروندن وقت اینه که یه اکیپ ۴ الی ۸ نفره از بچه هایی که کنارشون حس خوبی دارید رو جمع کنید و در اوقات بیکاری با هم صحبت کنید.یا حتی توی کلاس کنار هم بشینید.توی جابه جایی ها و حمالی ها و حتی نگهبانی ها هم میتونید با هم هماهنگ باشید.یا کنار هم دیگه رژه برید.البته خیلی جاها هم مجبورید از رفیقاتون دور بشید.مثلا انتخاب تخت دست سرباز نیست.یا لوحه نگهبانی توسط منشی چیده میشه و کاریش نمیشه کرد.یا ردیف ها و ستونهای رژه بر اساس قد سربازان چیده میشه.ولی در کل سخت نگیرید...توی صف غذا که میتونید با هم باشید :)

یه موضوع دیگه هم که هست اینه که نباید با همه بچه ها در ارتباط باشید وگرنه ازتون حساب نمیبرند.با همه صحبت نکنید.توی صف غذا و صف حموم و دستشویی و اینا ممکنه خیلی ها حرف زشتی بهتون بزنند و یا توی صف ازتون جلو بزنند.کاری که شما باید بکنید اینه که اصلا اینا رو آدم حساب نکنید و بهشون بی اعتنا باشید.توی خدمت اگه با کسی درگیر بشی خیلی برات گرون تموم میشه.باور کنید سر یه دعوا و شوخی کوچولو یه جوی درست میشه که انگار آدم کشتید...بی خیال...

فقط دعای این روزهام اینه که خدمتم هر چه زودتر تموم بشه.فکر می کنم یه آرزوی محاله!!!...اصلا واسه این فکرها زوده... الان بیشتر باید دعا کنم که یگان و شهر خوبی بیفتم.خدایا کمکم کن...

-----------------------------------------------------------

یادداشت الان: دیدی خدمت تموم شد؟!خدایا شکرت.واقعا یه زمانی فکرشو نمیکردم تموم بشه